Çocuklarda Şiddet Eğilimi:                          

Her çocuk belirli gelişim dönemlerinden geçer. Bu dönemlerde yaşadığı çevre, içinde bulunduğu sosyal yapı, aile yapısı ve arkadaş kitlesi çocuğun kişiliğinde önemli rol oynar. Şiddet eğilimi de, bu durumların beraberinde getirdiği ve çocuğa agresif kişilik yükleyen bir davranış bozukluğudur.                        

ÇOCUĞUMUZUN ŞİDDETE MEYİLLİ VE AGRESİF BİR YAPIDA OLDUĞUNU HANGİ DAVRANIŞLARINDAN ANLARIZ?

Paylaşmayı sevmiyorsa,

Arkadaşları ile anlaşmakta zorlanıyorsa,

Yeme bozukluğu veya uyku düzensizliği 1 yılı geçmişse,

Egosantrik dönemi (3-6 yaş arası) sağlıklı atlatamadıysa,

Kardeş kıskançlığını çok şiddetli yaşıyorsa,

İnatçı,sürekli ağlayan ve zor bir çocuksa,

Arkadaşlarına, kardeşine veya anne babasına vurmaktan çekinmiyorsa,

Ses tonu yüksekse veya sürekli bağırma eğilimindeyse,

Anne babayı asla dinlemiyorsa,

İstediklerini elde etmek için fazladan bir inatçılık ediyorsa,

Arkadaş edinemiyorsa (yüksek ego veya vurma sebepli)

Elindekileri fırlatma, atma, kırma, parçalama,bozma gibi davranışları gün içinde en az 4 kere tekrarlıyorsa,

Küfür etme, zararlı alışkanlık edinme, yalan söyleme, hakaret etme, normalin dışında saygısızlık yapma gibi davranışları artmışsa,         

ŞİDDET EĞİLİMİN VE  AGRESİF KARAKTER YAPISININ SEBEPLERİ

* Aile içi şiddet

* Babanın aşırı baskısı

* Agresif, depresif anne modeli

* Çocuğun evde,okulda şiddete maruz kalması

* Anne babanın şiddetli geçimsizliği veya boşanma

* Çocuğun kendini ifade edememesi

* İçine kapanık kişilik yapısının, gördüğü baskı neticesinde sinirlilik hali ile dışavurumu

* Annenin çalışması

* Anne veya babanın ölümü

* Kardeş kıskançlığı

* İlgisiz baba ve aile yapısı

* Çocuğun kendini kanıtlama çabası

* Çocuğun bilgisayar başında fazla zaman geçirmesi

* Kontrolsüz şekilde günde saatlerce televizyon izlemesi

* Şiddet içeren sanal oyunlar oynamayı alışkanlık haline getirmesi

* Çocuğun uykusunu alamaması veya uykusunun düzensiz olması

* Yanlış beslenme

* Öğrenme güçlüğünün getirdiği baskı

Eğer çocuğunuz bu maddelerden en az 5 tanesine maruz kalıyorsa şiddete meyilli olabilir demektir.

Şiddet davranışı doğuştan gelen bir davranış değildir. Hiçbir çocuk şiddete meyilli olarak doğmaz. Bizim davranışlarımız çocuğumuzun karakterinin büyük kısmını belirler. Şiddet davranışı, çocuğun görerek ve model alarak öğrendiği bir davranıştır.

ÇOCUKLARIN ŞİDDETE OLAN EĞİLİMİNİ AZALTMAK İÇİN NELER YAPILABİLİR?

Öncelikle çocuklarımıza örnek olmalıyız.

Huzurlu bir yuva içinde büyütmeye özen göstermeliyiz.

Çocuğun bilgisayar, televizyon başında geçirdiği zamanı ayarlamalı ve kontrollü bir şekilde izlettirmeliyiz.

Çocuk şiddet içeren bir davranış sergilediğinde kesinlikle gülmemeli, gülümsememeli ve onaylamadığımızı belli eden tavırlar sergilemeliyiz.

Çocuğun arkadaş çevresini güvenli çemberde ( çocuğun fark etmediği ama ailenin izlediği alan ) kontrol altında tutmalıyız.

Çocuğun beslenme ve uyku düzenini yaşına göre ayarlamalı ve uygulamalıyız.

Çocuğa karşı her zaman sabırlı ve yumuşak başlı olmalıyız.

Çocuğun oynadığı oyunlara, kullandığı kelimelere ve davranışlarına çok dikkat etmeli ve çocuğumuzu iyi tanımalıyız.

Çocuğu bol bol spor, dans, müzik, tiyatro, çocuk sineması, oyun bahçesi, faaliyet grupları gibi etkinliklere götürmeli ve sağlıklı arkadaşlıklar kurmasına alan yaratmalıyız.

Çocuğa yeteri kadar vakit ayırmalı ve sorumluluk vermeliyiz.

Çocuğun kendisini ifade etmesine olanak sağlamalıyız.

Anne baba olarak geçinemiyorsak, bunu çocuktan gizlemeli ve ne olursa olsun çocuğun önünde kavga etmemeliyiz. Eğer çocuğun önünde tartışıyorsak; saygılı, kontrollü ve çözümcü davranarak çocuğa örnek olmalıyız.

Eğer çocuk kreşe, ana sınıfına veya ilkokula başlamışsa durumu mutlaka öğretmeni ile paylaşmalı ve duyarlı olmasını istemeliyiz.

Çocukla evde kaliteli zaman geçirmeli, sevdiği oyunları oynamalı ve mutlu olmasını sağlamalıyız.

Çocuğa örnek olarak paylaşmayı öğretmeliyiz.

Eğer baba çocuğu dövüyorsa baba ile konuşmalı, aile büyüklerinden, öğretmenden ya da aile destek kuruluşlarından yardım almaktan çekinmemeliyiz. Çünkü; babanın çocuğu dövmesi, yalnızca o ailenin sorunu değil, toplumun da sorunudur.

Şiddet bulaşıdır. Dayak yiyen çocuk okulda arkadaşlarını döver, dayak yiyen çocuk anne baba ve öğretmenine saygısını yitirir, dayak yiyen çocuk kardeşini döver, dayak yiyen çocuk her türlü tehlikeye açık hale gelir ve bunu topluma da bulaştırır.

Çocuğu dövmek hem toplumsal bir suç, hem bir vicdan suçudur.